Η φωνή της
Συλλογικό
Επιμέλεια: Σίσσυ Δουτσίου, Μαρία Κουρουτσίδου. Αλεξάνδρα Μητσιάλη, Όλγα Μπακοπούλου, Χίλντα Παπαδημητρίου, Κατερίνα Παπαντωνίου, Ελένη Πριοβόλου
Πρόλογος: Μαρία Γκασούκα
Εκδόσεις Καστανιωτη
Ακούστε το podcast εδώ και εδώ
Το σημερινό επεισόδιο θα είναι διαφορετικό. Θα αρκεστω στην ανάγνωση κάποιων διηγημάτων από τις 53 γυναίκες συγγραφείς που ανήκουν στο δίκτυο γυναικών κατά της εμφυλης βίας και των γυναικοκτονιων Η Φωνή της.
Τα έσοδα από τα δικαιώματα του βιβλίου θα δοθούν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της βίας.
Τα διηγήματα αυτά περιγράφουν την καθαρόαιμη βία, σωματική, ψυχολογική, κοινωνική.
Μιλούν για τις γυναίκες, τη μανα, τη κόρη, τη σύντροφο, τη σύζυγο, τη γειτόνισσα, την άγνωστη που περνάει καθημερινά από μπροστά μας.
Η καταγραφή γίνεται είτε με την απογυμνωμένη περιγραφή των σκηνικών, είτε μέσω των συμβολισμών. Με όποιο τρόπο και να έχουν επιλέξει οι συγγραφείς, οι ιστορίες τους σε
καθηλώνουν, ίσως γιατί πέρα από την ικανότητα της συγγραφής, είναι ιστορίες που έχουμε
ζήσει, ακουσει βοηθήσει.
Να διαβάσετε τις ιστορίες, να ακούτε τις γυναίκες, να τις υποστηρίζετε, να είστε
αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι. Οι επαγγελματίες που ερχόμαστε σε επαφή με τις γυναίκες
αυτές, οφείλουμε να είμαστε σωστά ενημερωμένοι για το πώς μπορούμε να τις
βοηθήσουμε , πως μπορούμε να τις προσεγγίσουμε και να τις κατευθύνουμε. Η
εμφυλη βία δεν είναι μόδα της εποχής, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα που υπάρχει από
πάντα.
Μην τις ρωτάτε « γιατί δεν έφυγες», «γιατι τώρα και όχι τότε», μόνο βοηθήστε τες
αφήνοντας στην άκρη τα στερεότυπα, την καχυποψία, την εύκολη και άτοπη κριτική.
Ακούστε το podcast εδώ και εδώ
Το σημερινό επεισόδιο θα είναι διαφορετικό. Θα αρκεστω στην ανάγνωση κάποιων διηγημάτων από τις 53 γυναίκες συγγραφείς που ανήκουν στο δίκτυο γυναικών κατά της εμφυλης βίας και των γυναικοκτονιων Η Φωνή της.
Τα έσοδα από τα δικαιώματα του βιβλίου θα δοθούν στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της βίας.
Τα διηγήματα αυτά περιγράφουν την καθαρόαιμη βία, σωματική, ψυχολογική, κοινωνική.
Μιλούν για τις γυναίκες, τη μανα, τη κόρη, τη σύντροφο, τη σύζυγο, τη γειτόνισσα, την άγνωστη που περνάει καθημερινά από μπροστά μας.
Η καταγραφή γίνεται είτε με την απογυμνωμένη περιγραφή των σκηνικών, είτε μέσω των συμβολισμών. Με όποιο τρόπο και να έχουν επιλέξει οι συγγραφείς, οι ιστορίες τους σε
καθηλώνουν, ίσως γιατί πέρα από την ικανότητα της συγγραφής, είναι ιστορίες που έχουμε
ζήσει, ακουσει βοηθήσει.
Να διαβάσετε τις ιστορίες, να ακούτε τις γυναίκες, να τις υποστηρίζετε, να είστε
αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι. Οι επαγγελματίες που ερχόμαστε σε επαφή με τις γυναίκες
αυτές, οφείλουμε να είμαστε σωστά ενημερωμένοι για το πώς μπορούμε να τις
βοηθήσουμε , πως μπορούμε να τις προσεγγίσουμε και να τις κατευθύνουμε. Η
εμφυλη βία δεν είναι μόδα της εποχής, αλλά μια σκληρή πραγματικότητα που υπάρχει από
πάντα.
Μην τις ρωτάτε « γιατί δεν έφυγες», «γιατι τώρα και όχι τότε», μόνο βοηθήστε τες
αφήνοντας στην άκρη τα στερεότυπα, την καχυποψία, την εύκολη και άτοπη κριτική.
Κατερίνα Σαμψώνα
Το τραγουδι που ακούγεται στο τελος ειναι το
“Τραγουδάμε δίχως Φόβο”, μια ελληνική απόδοση του “Canción sin Miedo”
της Vivir Quintana από θηλυκότητες της Ανοιχτής Ορχήστρας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου