Πάλι ψέματα είπα
Legardinier Gilles
Μετάφραση Μυρτώ Καλοφωλιά
Εκδόσεις Πατάκη
Πως είναι να ξυπνάς μετά από ένα ατύχημα στο κεφάλι και να μην θυμάσαι ούτε τα βασικά ; Και λέγοντας τα βασικά εννοούμε, το τηλέφωνο, την τηλεόραση, το ντουζ, την πρίζα, που υπό φυσιολογικές συνθήκες ούτε καν θα ασχολούμασταν με την λειτουργία τους.
Κάτι τέτοιο έπαθε και η ηρωίδα του Ζιλ Λεγκαρντινιέ, Λορά.
Μετά από ένα ατύχημα στο κεφάλι (ένα πόνι ήταν η αιτία), η Λορά συμπεριφέρεται λες και είναι μικρό παιδί, αρχίζοντας να μαθαίνει τον κόσμο από την αρχή.
Οι φίλες της και οι συνάδελφοί της προσπαθούν να κάνουν τη ζωή της πιο εύκολη, αλλά το ένα ευτράπελο ακολουθεί το άλλο. Από τα ψώνια στο σουπερ μάρκετ, τον γάμο του αδερφού της μέχρι και την αντίδρασή της όταν συνάντησε ένα παλιό της έρωτα, που σαφώς δεν θυμόταν.
Μέσα σε όλες αυτές τις καταστάσεις οι αναλαμπές με πρόσωπα και εικόνες την οδήγησαν σε αναλύσεις για την ζωή, τις διαπροσωπικές σχέσεις και το παρελθόν που παραμένει στο σκοτάδι και κατά συνέπεια και το μέλλον. Θέτει προβληματισμούς που μόνο με σκέψη ανεπηρέαστη μπορούν να καταγραφούν, όπως συμβαίνει κυρίως με τα παιδιά, στη προκειμένη όμως περίπτωση με διατύπωση ενηλίκου.
Η Λορά παλεύει με τα συναισθήματα, τους φόβους της, της ανησυχίες της, μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να επικοινωνεί τηλεφωνικά με έναν άγνωστο άντρα που δηλώνει ερωτευμένος μαζί της.
Το πάλι ψέματα είπα, είναι ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ και ο αναγνώστης παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη ζωή μιας γυναίκας που χάνει τη μνήμη της και ίσως μπει στην διαδικασία να αναλογιστεί την δική του αντίδραση σε μία ανάλογη περίπτωση.
Αυτό που ίσως λίγο κουράσει είναι οι ψυχαναλυτικές – φιλοσοφικές αναζητήσεις της ηρωίδας που διαρκούν αρκετά.
Αν όμως αυτό προσπεραστεί, έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο του αποκαλόκαιρου που διαβάζεται ευχάριστα.
Legardinier Gilles
Μετάφραση Μυρτώ Καλοφωλιά
Εκδόσεις Πατάκη
Πως είναι να ξυπνάς μετά από ένα ατύχημα στο κεφάλι και να μην θυμάσαι ούτε τα βασικά ; Και λέγοντας τα βασικά εννοούμε, το τηλέφωνο, την τηλεόραση, το ντουζ, την πρίζα, που υπό φυσιολογικές συνθήκες ούτε καν θα ασχολούμασταν με την λειτουργία τους.
Κάτι τέτοιο έπαθε και η ηρωίδα του Ζιλ Λεγκαρντινιέ, Λορά.
Μετά από ένα ατύχημα στο κεφάλι (ένα πόνι ήταν η αιτία), η Λορά συμπεριφέρεται λες και είναι μικρό παιδί, αρχίζοντας να μαθαίνει τον κόσμο από την αρχή.
Οι φίλες της και οι συνάδελφοί της προσπαθούν να κάνουν τη ζωή της πιο εύκολη, αλλά το ένα ευτράπελο ακολουθεί το άλλο. Από τα ψώνια στο σουπερ μάρκετ, τον γάμο του αδερφού της μέχρι και την αντίδρασή της όταν συνάντησε ένα παλιό της έρωτα, που σαφώς δεν θυμόταν.
Μέσα σε όλες αυτές τις καταστάσεις οι αναλαμπές με πρόσωπα και εικόνες την οδήγησαν σε αναλύσεις για την ζωή, τις διαπροσωπικές σχέσεις και το παρελθόν που παραμένει στο σκοτάδι και κατά συνέπεια και το μέλλον. Θέτει προβληματισμούς που μόνο με σκέψη ανεπηρέαστη μπορούν να καταγραφούν, όπως συμβαίνει κυρίως με τα παιδιά, στη προκειμένη όμως περίπτωση με διατύπωση ενηλίκου.
Η Λορά παλεύει με τα συναισθήματα, τους φόβους της, της ανησυχίες της, μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να επικοινωνεί τηλεφωνικά με έναν άγνωστο άντρα που δηλώνει ερωτευμένος μαζί της.
Το πάλι ψέματα είπα, είναι ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ και ο αναγνώστης παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη ζωή μιας γυναίκας που χάνει τη μνήμη της και ίσως μπει στην διαδικασία να αναλογιστεί την δική του αντίδραση σε μία ανάλογη περίπτωση.
Αυτό που ίσως λίγο κουράσει είναι οι ψυχαναλυτικές – φιλοσοφικές αναζητήσεις της ηρωίδας που διαρκούν αρκετά.
Αν όμως αυτό προσπεραστεί, έχουμε να κάνουμε με ένα βιβλίο του αποκαλόκαιρου που διαβάζεται ευχάριστα.
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου