Δεύτερες ζωές, δεύτερες ευκαιρίες
Κεφαλονιά, αρχές 20ού αιώνα. Σε μια εποχή κατά την οποία η θέση της γυναίκας περιοριζόταν μέσα στο σπίτι, ο ρόλος της ήταν εξαιρετικά περιορισμένος και χωρίς να δύναται να πάρει καμιά απολύτως απόφαση που να αφορά τη ζωή της. Τότε που η κόρη υποτασσόταν στη θέληση του πατέρα της, που υπάκουε στη βούλησή του και παντρευόταν τον άντρα που εκείνος διάλεγε.
Μαριώ και Ειρήνη. Μάνα και κόρη. Η πρώτη παντρεύεται ύστερα από πίεση του πατέρα της. Ο γάμος της, ωστόσο, γρήγορα διαλύεται και επιστρέφει στο πατρικό της μαζί με την κόρη της, την Ειρήνη.
Η δεύτερη, μεγάλη πια, φεύγοντας για την Κέρκυρα, τον πρώτο σταθμό της μακράς πορείας της, παίρνει μαζί τη μητρική ευχή –και κατάρα– να παντρευτεί από έρωτα και όχι με προξενιό. Να αγαπήσει τον άντρα που θα πάρει και όχι να τον δεχτεί επειδή «έτσι πρέπει».
Η μοίρα όμως έχει διαφορετικά σχέδια για εκείνη. Έρωτες, προδοσίες, ελπίδες, απώλειες, απογοητεύσεις, χρήμα, εξουσία θα τη συνοδεύουν, ενώ τα βήματά της θα την οδηγήσουν στη Θεσσαλονίκη, τον τελικό προορισμό της. Τα σχέδια που έκανε, καταρρέουν, οι προτεραιότητες αλλάζουν και η Ειρήνη σύντομα αντιλαμβάνεται ότι τα θέλω της ποτέ δεν θα συμβαδίσουν με ό,τι έχει γράψει η μοίρα για εκείνη.
Το «Δεύτερες ζωές», το πρώτο βιβλίο της Κατερίνας Σαμψώνα, είναι γραμμένο περισσότερο με τη μορφή θεατρικού – στην αρχή κυρίως. Οι διάλογοι υπερτερούν και αυτοί είναι που προωθούν τη δράση. Κατόπιν η κινηματογραφική αφήγηση παίρνει τα ηνία και ο αναγνώστης παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον τα γεγονότα. Με βασικές τεχνικές της τον γρήγορο ρυθμό αφήγησης που συνδυάζεται εξαιρετικά με την επιτάχυνση και την επιβράδυνση. Και μετά έρχονται οι αναδρομές.
Σταδιακά πλήθος ηρώων εμφανίζονται στη σκηνή. Ο καθένας με τη δική του μοναδική ιστορία να τον συνοδεύει. Ο καθένας πληγωμένος, πενθεί. Ένας θίασος πενθούντων επί σκηνής. Και αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια η Ειρήνη. Όλοι τους την τριγυρίζουν, όλοι τους αποκτούν λόγο ύπαρξης ακριβώς επειδή υπάρχει εκείνη. Και η ζωή συνεχίζεται.
Ένα δυνατό μυθιστόρημα για τις επιθυμίες των ανθρώπων και τους αγώνες τους γι’ αυτές, για τη δύναμή τους να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες, για την υποταγή τους εντέλει σε αυτό που η ζωή τούς έχει ορίσει.
Ελένη Κίτσου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου