Ηλέκτρα, Διδώ Σωτηρίου






 
Ηλέκτρα
Διδώ Σωτηρίου
Εκδόσεις: Κέδρος




 Η Ηλέκτρα είναι από τις επανεκδόσεις που χαίρεσαι που την συναντάς ξανά στα ράφια των βιβλιοπωλείων και κυρίως τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ο τόπος και χρόνος χρειάζονται τις μνήμες για να κάνουν το επόμενο βήμα.
Η Διδώ Σωτηρίου γράφει για τη φίλη της και συναγωνίστριά της  Ηλέκτρα Απόστόλου στο ΕΑΜ. 
Η γραφή κατακλύζεται από το συναίσθημα και την ένταση του ανθρωπου που έχει βιώσει τις καταστάσεις και το κυριότερο, κατορθώνει να τη μεταφέρει αυτούσια  στον αναγνώστη.
Η Ηλέκτρα ήταν ανιδιοτελής αγωνίστρια. Δεν διαχώριζε, δεν κρυβόταν και ήταν έτοιμη για την θυσία της για ένα και μόνο σκοπό. Την ελευθερία. 
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί από όλους όσους μπορούν να αντιληφθούν τον κοινό σκοπό, όσους θέλουν να βιώσουν τα όνειρα, τον αγώνα και την αυτοθυσία μιας γυναίκας που υπεράσπισε  το "εμείς" και θεωρούσε αδιανόητο το "εγώ".



H Διδώ Σωτηρίου (1909-2004), το γένος Παππά, γεννήθηκε στο Aϊδίνι της Mικράς Ασίας το 1909. Με τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922, κατέφυγε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές της, σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και στο Παρίσι. Το 1933 παντρεύτηκε τον φωτισμένο εκπαιδευτικό Πλάτωνα Σωτηρίου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’30 εντάχθηκε στις γραμμές του Αριστερού κινήματος του οποίου υπήρξε δραστήριο μέλος. Στην Κατοχή, έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση και, στα μετεμφυλιακά χρόνια, βρέθηκε στη δίνη των γεγονότων όταν η αδελφή της, Έλλη Παππά, σύντροφος του Νίκου Mπελογιάννη, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε θάνατο στην ιστορική δίκη του 1951. Δεν έφτασε στο εκτελεστικό απόσπασμα, γιατί η κυβέρνηση Πλαστήρα δε θέλησε να εκτελέσει μητέρα βρέφους και τελικά απελευθερώθηκε το 1963.
H Δ.Σ. δόθηκε με πάθος στη δημοσιογραφία, όπου διακρίθηκε με τη σειρά καθημερινών άρθρων για τη διεθνή επικαιρότητα, τις ζωντανές ανταποκρίσεις και τα ρεπορτάζ. Συνεργάστηκε αποκλειστικά με έντυπα της Αριστεράς – με τον Ριζοσπάστη έως το 1947 και την Κομμουνιστική Επιθεώρηση, και από το 1953 με την Αυγή και το περιοδικό Οι δρόμοι της ειρήνης.
Με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε κατ' αρχάς σποραδικά. Το πρώτο της μυθιστόρημα, Οι νεκροί περιμένουν, κυκλοφόρησε το 1959, για να ακολουθήσουν τα Ματωμένα Χώματα (1962), η Εντολή (1976) και το Kατεδαφιζόμεθα (1982). Έχει γράψει επίσης θεατρικά μονόπρακτα, μελέτες και βιβλία για εφήβους, καθώς και ιστορικά δοκίμια. H Μικρασιατική καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο (1975) και Τα πρώτα βήματα του Ψυχρού Πολέμου (2009). Το 2004 εκδόθηκε σειρά διηγημάτων της με τον τίτλο Τυχαίο Συναπάντημα και άλλες ιστορίες και το 2011 το μυθιστόρημά της Τα παιδιά του Σπάρτακου. Έχει βραβευθεί με το βραβείο Iπεκτσί (1985), το Κρατικό Ειδικό Βραβείο Λογοτεχνίας (1989), το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς της (1990) και τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1995).
Έφυγε από τη ζωή το 2004.

Τα έργα της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.

Σχόλια