Παγκάκι

Και είναι εκεί, περιμένουν υπομονετικά. Κάθε κορμί που δε λυγίζει , καθε σώμα που πονάει. Κάθε μυαλό που έχει αναγκη το ταξίδι της φυγής. " Δεν είναι τυχαίο που τα συναντας στα πιο απίστευτα μέρη , σε σημεια λύτρωσης του μυαλού" μου είχες πει και είχες δίκιο.
Φτιαγμένα από ξύλο, απο κάθε λογής υλικό στέκονται εκεί, αφουγκράζονται κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ κάθε συλλογισμό που ψάχνει λύση.
Ακόμα και όταν τα χαράζουν , απολαμβάνουν την ρυτίδα της ύπαρξής τους, Σοφά πια, χαιδεύουν τα όντα που έχουν σάρκα και οστά.
Την επόμενη φορά θα καθίσεις σε κάποιο από αυτά, κοίταξε τα προσεχτικά και προσπαθησε να ακούσεις το ψιθύρισμά τους...

Κ.Σ.

Photo: Κατερίνα Σαμψώνα