σιγομουρμούριζε η Φώταινα και έσερνε το βήμα της στο σκονισμένο σοκάκι.
χτυπούσε τα χέρια της πάνω στη μαύρη ρόμπα και διαολόστελνε...
Ο κήπος της Φώταινας , στείρος σαν την ίδια , γλάστρες με μα'υρο χώμα όμοιο με την ψυχή της , ξερό από την έλλειψη υγρασίας...
Οι γάτες την είχαν περικυκλώσει αλλά εκείνη τις στόλιζε καταλλήλως μοιράζοντας κολασμένες ευλογίες...
Το σπίτι της μύριζε υγρασία , μία περίεργη κρυάδα σε περόνιαζε, με τυλιγμένο το τσεμπέρι της γύρω από το κεφάλι της η όψη της θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αποκρουστική
Πήρε μία καρέκλα , κάθισε στην εξώπορτα και άρχισε ξανά ... να ξεσκονίζει την ποδιά της
ακούστηκε μία φωνη στο βάθος .... Καλό μήνα κυρά Φώταινα!
" στα τσακιδια..." αναφωνησε μέσα από την στραβή μασέλα της
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου