Σαν τα τρελά πουλιά
Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Ακούστε το podcast εδώ και εδώ
Η Άννα ήταν από την Πόλη όπου διέμενε με την μάνα της Κλειώ. Βρέθηκε στη Ρωσία την περίοδο του Ά Παγκοσμίου πολέμου και επέστρεψε στην Πόλη, προσπαθώντας να βρει δουλειά προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει η ίδια και η μάνα της. Το θάρρος της, οι ξένες γλώσσες που ήξερε και κυρίως τα ρωσικά, και η τύχη, την βοήθησαν να πιάσει δουλειά σε μια αμερικανική εταιρεία που ήθελε να εκμεταλλευτεί τα πετρέλαια στο Αζερμπαϊτζάν. Από εκεί και μετά από την αναγνώριση της δουλειάς της, η εταιρεία την στέλνει στην Αλεξάνδρεια. Μαζί με την μητέρα της μένουν σε ένα πανδοχείο αλλά μιας και οι καταστάσεις εκεί με την πορνεία και την εκμετάλλευση των γυναικών είχαν πάρει επικίνδυνες διαστάσεις, μετακομίζουν σε ένα σπίτι με κήπο συνεχίζοντας τη ζωή τους εκεί. Η Άννα όμως διψά για διαρκή μάθηση, μιας και λόγω των συνθηκών του πολέμου δεν μπόρεσε να τελειώσει το κολλέγιο και η Αλεξάνδρεια των χρόνων εκείνων μπορούσε να της την παρέχει.
Τότε ήταν που γνωρίζει τον λεγόμενο Δάσκαλο και μπαίνει στον κύκλο των διανοουμένων της περιοχής. Τότε ήταν που το κομμουνιστικό κόμμα κάνει την εμφάνιση του στην Αλεξάνδρεια, με την Άννα να ελκύεται από την αλλαγή που πίστευε ότι ερχόταν. Ερωτεύεται τον Δάσκαλο, παντρεύονται και όλοι μαζί μετακομίζουν στην Αθήνα. Η μάνα της Κλειώ, αντιδρούσε, όμως η Άννα ήταν αφοσιωμένη. Ξεκινά να κάνει μαθήματα, βρίσκει δουλειά σε μια ξένη εταιρεία, ουδέτερη με όλες τις πολιτικές και πολιτειακές αλλαγές στην Ελλάδα και μπόρεσε να συντηρήσει την οικογένειά της. Αναπτύσσει σχέσεις με τη γειτονιά των προσφυγικών όταν έμεινε έγκυος, παίρνοντας την νεαρή Παρθένα μαζί της για να την βοηθήσει. Ο Δάσκαλος συνεχίζει να αγωνίζεται με το κομμουνιστικό κόμμα, βρίσκει δουλειά την οποία χάνει με τον πραξικόπημα του Παγκάλου και στο τέλος καταλήγει στον Ελευθερουδάκη. Το ζευγάρι χωρίζει άτυπα όταν ο Δάσκαλος συνειδητοποιεί ότι η οικογενειακή ζωή δεν του ταιριάζει με την Άννα να βρίσκεται στο δεύτερο παιδί.
Η Άννα πάλευε μόνη, μόνη της μεγάλωσε τα παιδιά, μόνη της εξελίχθηκε στη δουλειά,μόνη της έφτιαξε το σπίτι στο Ελληνικό. Μια γυναίκα γεμάτη δύναμη.
Η Μαρία Ιορδανίδου ξέρουμε ότι έγραφε τις ιστορίες της καταγράφοντας πολλές από τις αυτοβιογραφικές εμπειριες της. Δεν πέρασε και λίγα.
Διαβάζουμε την κριτική που κάνει στο κομμουνιστικό κόμμα για τις αποφάσεις του εκείνα τα χρόνια και μας παρουσιάζει τον χαρακτήρα μιας γυναίκας που ξεπερνά τα πατριαρχικά πρότυπα.
Όλα αυτά με μια γραφή μεστή, ουσιώδη, μεταφέροντάς μας όλη την γλύκα και την πίκρα των χαρακτήρων, των εμπειριών, των περιοχών και των συνθηκών επιβίωσης μέχρι την εισβολή των Ιταλών στην Ελλάδα.
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου