ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΣ ΘΑΨΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥΣ
Αλμπάτης Μιχάλης
Εκδόσεις νήσος λ/1
Ακούστε το podcast εδώ
Πώς θα σας φαινόταν εάν βλέπατε ένα νεαρό να συνομιλεί με έναν πεθαμένο, απαντώντας στις σκέψεις του αποθανόντος, πόσο μάλλον εάν πρόκειται για κάποιον δικό σας που έχει αποδημήσει;Ο έφηβος Φανούρης από την Κρήτη μετά το θάνατο του θείου του συνειδητοποίησε οτι μπορούσε να ακούει τις σκέψεις του ενώ εκείνος ήταν στο φέρετρο
Όπως ήταν λογικό τον πέρασαν για τρελό και ψεύτη, στη συνέχεια όμως, και μετά από επόμενες κηδείες, συνειδητοποίησαν ότι ο Φανούρης όντως επικοινωνούσε με τους πεθαμένους.
Τότε ήταν που ο θείος του ο Αμερικάνος, ο Σήφης, που είχε μείνει κάποια χρόνια στην Αμερική με άδοξο όμως τέλος και την απέλαση του, σκέφτηκε να πάρει τον Φανούρη και γυρίσουν τα χωριά εκμεταλλευόμενος την ικανότητα του να επικοινωνεί με τους πεθαμένους.
Η μία ιστορία ακολουθεί την άλλη. Οι νεκροί έχοντας αποδεσμευτεί από το βάρος του ζωντανού σαρκιου μιλούν ειλικρινά, σταρατα για τους συγγενείς τους, για κρυμμένες περιουσίες, τη ζωή που έχασαν και που δεν την έζησαν όπως επιθυμούσαν.
Για έρωτες κρυφούς, απεγνωσμένες γυναίκες που διεκδικούσαν να ζήσουν ελεύθερες. Για παιδιά που χάθηκαν, για τις πόρνες. Είπαν αλήθειες οι νεκροί που είχαν διαστρεβλωθεί από τους ζωντανούς. Τον Φανούρη τον χρησιμοποίησε μέχρι και η Αστυνομία, για να εξιχνιάσει θανάτους που έμοιαζαν μιεροι.
Τρεις ιστορίες με συγκλόνισαν. Του ηγουμένου που αμφισβήτησε προκλητικά ολόκληρη τη θητεία του στο μοναστήρι καθώς και την πίστη του. Τον γάμο του πεθαμένου με την φτωχή υπηρέτρια η οποία την ώρα που τον έθαβαν γέννησε και της ηλικιωμένης που βρέθηκε απαγχωνισμενη. Ενώ ήταν δολοφονία, μιας και η ηλικιωμένη εκείνη βοηθούσε τις γυναίκες να κάνουν έκτρωση, ήθελαν να αποδώσουν τον θανατο της σε αυτοκτονία. Μέχρι που μια γυναίκα που την είχε επισκεφθεί για να της προσφέρει τις υπηρεσίες της βρέθηκε νεκρή, αφού πρώτα είναι εναποθέσει το νεκρό έμβρυο πάνω στην Αγία Τράπεζα.
Το βιβλίο του του Μιχάλη Αλμπατη δεν εμπεριέχει μόνο μια περιγραφή των γεγονότων. Καταγράφει την Κρήτη μετα την κατοχή, τις συνήθειες, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, τον έρωτα, την σωματική έλξη, την πνευματικότητα των ανθρώπων καθώς και την ανάγκη τους να μιλήσουν με τους πεθαμένους τους.
Αυτό βέβαια δεν σήμαινε ότι άκουγαν και αυτά που επιθυμούσαν. Οι νεκροί μιλούσαν χωρίς όρια, με τον Φανούρη να φορτώνεται τα βάρη της αλήθειας και των επιθυμιών τους.
Γευομενος τον έρωτα αλλά και την ματαίωση των ανθρώπων, ο Φανούρης βρέθηκε μπροστά σε ένα ψυχικό αδιέξοδο.
Με γραφή σε αρκετά σημεία αριστοτεχνική, με ιστορίες που μπορούν να παγώνουν με την ευθύτητά τους τον αναγνώστη, το Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους με εντυπωσίασε.
Τα λόγια των πεθαμένων, σκέψεις που έχουν περάσει και από το δικό μας το μυαλό.
Ίσως, από εδώ και στο εξής, να αρχίσουμε να βλέπουμε με διαφορετικό μάτι τους νεκρούς.
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου