Αστερόπη Λαζαρίδου
Μην πατάς ξυπόλυτη
Εκδόσεις Καστανιώτη
Ακούστε το podcast εδώ
Το μην πατάς Ξυπόλητη της Αστερόπης Λαζαρίζου έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου με αφορμή το νέο της βιβλίο, Η Ήρα ΔΕΝ ήταν ζηλιάρα.
Ωραίο εξώφυλλο, ωραίος τίτλος, ωραία περίληψη, αλλά σκέφτηκα να την γνωρίσω από την αρχή.
Το Μην πατάς Ξυπόλυτη είναι ένα αφήγημα γεμάτο διηγήματα, αποσπάσματα από θεατρικά της συγγραφέως, ένα ημερολόγιο της μέχρι τώρα ζωής της. Μέ γέλια, δάκρυα, απογοητεύσεις, απώλειες, έρωτα, ανεργία.
Ένα βιβλίο που περιέχει όλα τα συστατικά αυτού που χαρακτηρίζουμε ως ΖΩΗ.
Η Αστερόπη Λαζαρίδου γράφει για τους γονείς της, την σχέση που είχε μαζί τους και πως βίωσε την απώλειά τους. Την επιστροφή στο πατρικό της τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Γράφει για την κοινωνία που αλλάζει, την γειτονιά της, τους αστέγους, τον δικό της άστεγο, τον έρωτα και την εφηβεία με της συνήθειές της. Περιγράφει τα ζευγάρια γύρω της αλλά και τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα της. Την ουσία των σχέσεων και κυρίως για εκείνο το μωρό που δεν γεννήθηκε ποτέ.
Στο θάνατο στέκεται γράφοντας με λόγια συγκινητικά τι ακριβώς γίνεται όταν χάνουμε τους γονείς μας, πέρα από ηλικίες, πότε παύουμε να είμαστε τα παιδιά κάποιων, εάν ωριμάζουμε...Ένα κεφάλαιο που με έκανε να σταθώ αρκετά και να συλλογιστώ μιας και δεν έχω βιώσει ακόμη τέτοιου είδους απώλεια, την γονεϊκή.
Η Αστερόπη Λαζαρίδου κινείται με την γραφή της ανάμεσα στις στιγμές της ζωής της , των σκέψεών της και του κόσμου που την περιβάλλει χωρίς διασταγμό. Όπλο της το χιούμορ, που το χρησιμοποιεί σαν αντίδοτο απέναντι στα δεινά της καθημερινότητας.
Απόλαυσα το αφήγημά της, γιατί γράφει με ειλικρίνεια για θέματα που απασχολούν όλες και όλους μας. Ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι ανήκει στη δική μου γενιά και μοιραζόμαστε κοινές κοινωνικές μνήμες. Ίσως.
Όπως και να έχει, σειρά για ανάγνωση τώρα έχει το Η Ήρα ΔΕΝ ήταν ζηλιάρα.
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου