Bonnie Garmus
Μαθήματα Χημειας
Μετάφραση: Ιλάειρα Διονυσοπούλου
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Ακούστε το podcast εδώ
Η συγγραφέας Bonnie Garmus τοποθετεί την ιστορία της στη δεκαετία του '60. Η Ελίζαμπεθ Ζοτ, μία γυναίκα καθόλου συνηθισμένη για την εποχή της, χημικός και ερευνήτρια προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν οι άντρες και οι γυναίκες είτε συμβιβάζονται, είτε αποχωρούν.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Η Ελίζαμεπθ Ζοτ είναι χημικός και ερευνήτρια και εργάζεται στο ανδροκρατούμενο Ινστιτούτο Ερευνών Χέιστινγκς. Παρόλο που ήταν πιο έξυπνη από πολλούς εκεί μέσα, την μείωναν, της συμπεριφέρονταν σαν το παιδί για όλες τις δουλειές ,εκμεταλλεύονταν τη δουλειά της και λόγω της ωραίας της εμφάνισης, τα σχόλια που ακολουθούσαν δεν ήταν καθόλου κολακευτικά, σεξιστικά σχόλια και σεξουαλικές επιθέσεις. Βέβαια πολλοί ήταν εκείνοι που προσέτρεχαν στην Ελίζαμπεθ για βοήθεια όταν έφταναν σε αδιέξοδο με την έρευνά τους.
Μόνο ένας τη θαύμαζε και προσπαθούσε να καταλάβει και να βοηθήσει τον αγώνα της προκειμένου να κάνει τη δουλειά της, να αναγνωρίσει την έρευνα της και αυτός ήταν ο ιδιόρρυθμος επιστήμονας, υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Κάλβιν Έβανς.
Αν και γνωριμία τους δεν έγινε κάτω από τις καλύτερες συνθήκες οι δυο τους ερωτεύτηκαν πέρα από τα στερεότυπα της εποχής, παρόλο που όλοι, οι γυναίκες και άντρες, έλεγαν ότι η Ελισάβετ Ζοτ ήταν μαζί του μόνο και μόνο λόγω της φήμης του.
Ο Κάλβιν Έβανς ήταν μοναχικός άνθρωπος, με το παρελθόν του να τον βασανίζει. Με την Ελίζαμπεθ όμως βίωνε κάτι πρωτόγνωρο όπως και εκείνη με τον Έβανς.
Η Ελίζαμπεθ όμως δεν ήθελε να παντρευτεί, δεν ήθελε να χάσει το όνομά της, δεν ήθελα να κάνει παιδιά γιατί ήταν επιστήμονας , ερευνήτρια και ήθελε να αφοσιωθεί στην δουλειά της.
Δεν μπορούσε να κατανοήσει για ποιο λόγο έπρεπε να υποταχθεί κοινωνικά και επαγγελματικά για να αποκτήσει αξία.
Ήταν τόσο επιστήμονας όσο και οι άντρες συνάδελφοί της και αδιαφορούσε για το τι έλεγε ο κόσμος που ήταν ανύπαντρη και συγκατοικούσε με έναν άντρα και δεν ήθελε να κάνει παιδιά.
Βέβαια η ζωή είχε άλλα σχέδια. Λίγα χρόνια αργότερα βρίσκεται ανύπαντρη μητέρα, "χήρα", με ένα ευφυέστατο κορίτσι, με μία ιδιαίτερη αφοπλιστική γνώση των πραγμάτων - εκνευρίζοντας πάντα τη δασκάλα της - και έναν σκύλο που τον εκπαίδευσε έτσι ώστε να γνωρίζει εκατοντάδες λέξεις.
Απολύθηκε γιατί ήταν έγκυος και ανύπαντρη, κατόρθωσε όμως να βρεθεί μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης, σε μία εκπομπή μαγειρικής με βάση την χημεία, βρίσκοντας την ευκαιρία να μιλήσει για κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς.
Για την Ελίζαμπεθ Ζοτ όλα μα όλα ήταν θέμα χημείας.
Το βιβλίο της Bonnie Garmus είναι επίκαιρο. Βέβαια στο βιβλίο βρισκόμαστε στη δεκαετία του '60 και τώρα είμαστε στο 2022. Μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι λίγο ανησυχητικό.
Η συγγραφέας καταγράφει την ανισότητα των δύο φύλων, τη σεξιστική αντιμετώπιση των γυναικών, τις σεξουαλικές επιθέσεις και το πώς μία κοινωνία κρύβεται πίσω από τις σκιές και αρκεί μία λογική φωνή για να τη φέρει έστω και για λίγο στο φως.
Το θέμα όπως το διαχειρίζεται η συγγραφέας είναι ουσιαστικό, βυθίζεται μέσα στο πρόβλημα, αναδεικνύει την διαφορετικότητα της ηρωίδας μέσα από την τραγικότητα, το χιούμορ και την ετυμολογία για την καυστική κατάθεση μιας σκληρής πραγματικότητας, όσον αφορά τη θέση της γυναίκας.
Δυνατή γραφή, ιδιώς ο χαρακτήρας της μικρής Μαντλέν ή Μαντ είναι απολαυστικός.
Το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και ετοιμάζεται να μεταφερθεί στη μικρή οθόνη. Σε αντίθεση με άλλα βιβλία, που συνήθως απορούμε με τον υπέρμετρο ενθουσιασμό, για το βιβλίο της Bonnie Garmous υπάρχει λόγος σοβαρός.
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου