Podcast: Μαρία Λούκα Μια γυναίκα απολογείται

Μαρία Λούκα

Μια γυναίκα απολογείται

Εκδόσεις Τόπος

Ακούστε το podcast εδώ


Μέρα παρά μέρα ακούμε και διαβάζουμε για έναν βιασμό, για μία απόπειρα, για γυναίκες και κορίτσια που στην προσπάθειά τους να αντισταθούν κακοποιήθηκαν βάναυσα, δολοφονήθηκαν.

 Για γυναίκες και κορίτσια που όρθωσαν το ανάστημά τους και κατήγγειλαν τον βιασμό τους, την κακοποίησή τους και που βρήκαν μπροστά τους ένα σύστημα αμείλικτο,  ένα σύστημα που όταν δεν αποφάσιζε να κλείσει τελείως την πόρτα, μέσα από μία μικρή χαραμάδα, τιμωρούσε τους εγκληματίες με ποινές τυπικές.

Μέρα παρά μέρα, ακούμε και διαβάζουμε για γυναικοκτονίες, γυναίκες που δεν πρόλαβαν να φύγουν από τα δεσμά ενός σπιτιού που τις έθαβε κάθε μέρα ολοένα και πιο πολύ, μέχρι που ένα χέρι αντρικό τους έκοβε το νήμα της ζωής.  Γυναίκες εγκλωβισμένες, γυναίκες που ο σύντροφός τους δεν άντεξε την απόρριψη, γυναίκες που διεκδίκησαν την ελευθερία τους και τιμωρήθηκαν.  Κανένας δεν είναι κτήμα κανενός, μόνο που οι βιαστές και οι γυναικοκτόνοι έχουν άλλη άποψη, αυτή του αφεντικού που όλα του ανήκουν.  Θρηνήσαμε και θρηνούμε πολλές γυναίκες.

 Τα τρία τελευταία podcast θα είναι αφιερωμένα σε αυτές.

 Κατερίνα Σαμψώνα 

Η δημοσιογράφος Μαρία Λούκα, εμπνεόμενη από τη δική της Π.  γράφει το Μία Γυναίκα Απολογείται.

Το βράδυ της 22ας Ιουνίου του 2016, ένας άντρας 46 χρόνων, επιτέθηκε στην Π. και την ανήλικη φίλη της με σκοπό τον βιασμό. Η Π. στην προσπάθειά της να αμυνθεί, κατάφερε ένα και μόνο θανάσιμο χτύπημα στο θώρακα του επίδοξου βιαστή με ένα μαχαίρι που είχε στην τσάντα της.

Η  ηρωίδα της Μαρίας Λούκα προέρχεται από ένα κακοποιητικό περιβάλλον κοντά στην Κόρινθο. Ο πατέρας της κακοποιούσε τη μητέρα της και την ίδια. Σε ένα σπίτι 50 τ.μ.  ερχόταν αντιμέτωπη με τον πατέρα της και την αβάσταχτη μυρωδιά από ουίσκι.

Η Π. σε μικρή ηλικία διαγνώστηκε με αναπτυξιακή διαταραχή, δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο, δεχόταν bullying από τους συμμαθητές της και η δασκάλα της την απέφευγε, όπως αναφέρεται στο βιβλίο, γιατί νόμιζε ότι η δυστυχία είναι μεταδοτική ότι αν πλησιάζεις ένα δυστυχισμένο πλάσμα θα κολλήσεις και εσύ. Ο πατέρας της την φώναζε καθυστερημένη, είχε σταματήσει να ακούει το όνομά της.

 Η μάνα της δεν αντιδρούσε. Η συγγραφέας μέσα από τα λόγια της ηρωίδας, περιγράφει το κοινωνικό πλαίσιο που περιβάλλουν τις γυναίκες, ιδίως στις μικρότερες πόλεις.

"Μην διαλύσεις το σπίτι σου"  παρόλο που μπορεί το σπίτι σου να είναι ο τάφος σου, η κόλασή σου.  

Έτσι και η μητέρα της χαμένη στο αδιέξοδο της δικής της ζωής, των παντζουριών της γειτονιάς που έκλειναν, σε κάθε ουρλιαχτό, σε κάθε μούγκρισμα πόνου από την κακοποίηση και χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον, δεν ήξερε πώς να βοηθήσει το κορίτσι της.

Όταν η κόρη της αποφάσισε να φύγει από το σπίτι δεν της είπε τίποτα.  Λίγα χρήματα της άφησε, ένα κομποσκοίνι και κατά πάσα πιθανότητα, μία κρυφή ευχή για καλή τύχη, καλύτερη από τη δική της.

Η Π.  ξεκίνησε με τα πόδια για την πόλη της Κορίνθου, έχοντας στην τσάντα της δύο ρούχα, ένα μικρό κασετοφωνάκι, ένα τετράδιο και ένα μαχαίρι για προστασία.  Κοιμόταν στον περίβολο της εκκλησίας ή στην παραλία και τα σαββατοκύριακα δούλευε σε μία ταβέρνα. Εκεί γνώρισε και την Ελένη, μία κοπέλα 17 ετών. Και της Ελένης ο πατέρας ήταν κακοποιητικος. Δεν την χτυπούσε αλλά ήταν εθισμένος στον τζόγο. Μέχρι που η μάνα της, που καθάριζε σπίτια για να ζήσουν και εκείνος άρπαζε τα χρήματα, τον έδιωξε. Εκείνη βρήκε τη δύναμη.

Το βράδυ της 22ας Ιουνίου, συνέβη το γεγονός που άλλαξε ριζικά τη ζωή της ηρωίδας.  Τα δύο κορίτσια κάθονταν στην παραλία όταν ο 46χρονος τις πλησίασε βουτώντας τη φίλη της. Η Π. τον έσπρωξε προσπαθώντας να υπερασπιστεί την κοπέλα. Εκείνος εξοργίστηκε, την έπιασε βίαια από τα μαλλιά και όταν βρέθηκε από πάνω της εκείνη χρησιμοποίησε το μαχαίρι που είχε στην τσάντα της για να αμυνθεί. Μία μαχαιριά ήταν αρκετή. 

Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Με συνοπτικές διαδικασίες, τη συνέλαβαν και από κει και πέρα περιγράφεται η σκληρότητα του συστήματος, η περιφρόνηση των φτωχοδιάβολων και το πώς το κορίτσι εκείνο βρέθηκε στη φυλακή με μία δικαιοσύνη να κλείνει ματιά, αυτιά, μιλώντας όμως στη γλώσσα της κοινωνίας που δίκαζε και καταδίκαζε τις γυναίκες που βιάζονταν ή που γλίτωσαν στο παρά πέντε και έκαναν καταγγελία. Τη γλώσσα του "Κάτι έκανες και προκάλεσες, τι φορούσες ,τι έκανες τέτοια ώρα έξω".

Βιασμοί κατ' εξακολούθηση σε αίθουσες δικαστικές, επιθέσεις 

κατ' εξακολούθηση, στο χώρο που θα έπρεπε να προστατεύει τα θύματα.

Η Μαρία Λούκα με αφορμή την πραγματική υπόθεση της Π. έγραψε έναν μονόλογο. Την στιγμή που η Π.  στέκεται μπροστά στην πρόεδρο και στους δικαστές, για να πει την ιστορία της.  Ένας μονόλογος που περιγράφει τη ζωή της μέχρι εκείνη τη μέρα.

 Πρώτη φορά φορούσε καινούργια ρούχα.

 Μέσα στις σελίδες αυτές διαβάζουμε για τις κακοποιητικές  συμπεριφορές, για τα σπίτια φυλακές - κόλαση και την κοινωνία που κωφεύει, για τα στερεότυπα που καταστρέφουν ζωές, για τον υποκριτικό ρόλο των Μ.Μ.Ε. Τη δικαιοσύνη που στέκεται μακριά από τα θύματα που την έχουν ανάγκη, για τους ανύπαρκτους  θεσμούς  που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τα άτομα αυτά.

Η υπόθεση της Π. έγινε γνωστή μέσα από τις πολλές γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις που βρέθηκαν εκεί, προκειμένου να την υποστηρίξουν.

 Στο επίμετρο η συγγραφέας μιλάει για το νομοθετικό πλαίσιο, για το πώς αντιδρούν τα θύματα την ώρα της επίθεσης, την ακούσια παράλυση, για τα θύματα που αντέδρασαν και δολοφονήθηκαν, το "ιδανικό"  αδιέξοδο, για την έμφυλη βία,  την κοινωνία, την γυναικοκτονια, για όλα όσα οι γυναίκες και όχι μόνο, καλούνται να υπερασπιστούν, να διεκδικήσουν και να προστατεύσουν 

Η Π. 22 ετών, καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 15 έτη και 4 μήνες, ενώ στο Εφετείο της επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 10 ετών. Η Π. είναι ακόμα στη φυλακή.

Κατερίνα Σαμψώνα