Podcast: Λωρα Λιπμαν, Το Ωραίο μου Πτώμα

Λωρα Λιπμαν

Το Ωραίο μου Πτώμα

Μετάφραση: Κίκα Κραμβουσάνου

Εκδόσεις Δώμα

Ακούστε το podcast εδώ

Πως σου φάνηκε όταν είδες το πτώμα; Έγινα περισσότερο αληθινή για σένα; Ή λιγότερο; Θα ήταν, φαντάζομαι, ένα πράγμα τερατώδες, σαν βγαλμένο από ταινία τρόμου. Το πλάσμα της λίμνης.  Δεν αντέχω ούτε να το σκέφτομαι σαν κάτι δικό μου. Μπορεί κανείς- εσύ, οι άνθρωποι του νεκροτομείου, οι ντετέκτιβ-  να διακρίνει άνθρωπο στο πράγμα εκείνο; Δεν κατηγορώ τον κόσμο που δεν νοιάζεται.  Ούτε εμένα με νοιάζει.  Δεν μπορώ να νιώσω το παραμικρό γι' αυτόν τον σωρό από σάρκες και κόκκαλα που κρατάει με πείσμα τα μυστικά του. Σου βγάζω το καπέλο που άντεξες το κοιτάξεις για τόση ώρα. Ξέρω πως θ΄ακουστεί χαζό, αλλά- ήμουν γυμνή; Τι απέγιναν τα ρούχα μου; Ούτε αυτά θα βλέπονται, προφανώς, δεν θα φοριούνται με τίποτα, αλλά ούτε και πάνω μου μπορούσαν να τ' αφήσουν.  Αποτελούν άραγε αποδεικτικά στοιχεία; Εξετάστηκαν, αποθηκεύτηκαν κάπου; Τα καθάρισαν και μετά τα πέταξαν; Κάθε ρούχο είχε τη δική του ιστορία, αρκεί να ενδιαφερόταν κάποιος να τη μάθει.  Ένας ολόκληρος κόσμος από ιστορίες θα μπορούσε να φτιαχτεί από το ντύσιμο που είχα διαλέξει εκείνο το βράδυ. 

Ξεκινώντας να διαβάζεις Το Ωραίο μου Πτώμα, έχεις την εντύπωση ότι θα έχεις να κάνεις με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, γυρίζοντας όμως τις σελίδες, έρχεσαι αντιμέτωπος με την κοινωνία του '60 στην Αμερική. Η Μάντι Σουόρτς είναι μία 37χρονη γυναίκα που ξεχώριζε από εκείνες της εποχής της. Ετοιμοπόλεμη, ψύχραιμη, φρόντιζε το σπίτι της, φέρνοντας εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις του άντρα της, από τότε που ήταν 20 χρονών. Ήξερε τι να κάνει, πώς να το κάνει, πότε και που. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να αφήσει τον άντρα της και να ακολουθήσει μία νέα ζωή.

 Νέο σπίτι, όχι σε ιδιαίτερα καλή γειτονιά, εξαπάτηση ασφαλιστικής εταιρείας, για να αποκτήσει κάποια χρήματα, ένας εραστής (ένας μαύρος αστυνομικός, σκάνδαλο για την εποχή) και μία προσπάθεια στα 37 της να μπει στο χώρο των εφημερίδων. 

Στην ιστορία εμφανίζεται και η Εβραία Τζούντιθ, ένα νέο κορίτσι που ζει σε ένα ασφυκτικό οικογενειακό περιβάλλον. Η Μάντι με τη Τζούντιθ κάνουν παρέα, η καθεμία για τους δικούς της λόγους και είναι αυτές οι δύο γυναίκες που ανακάλυψαν το πτώμα της 11χρονης Τέσσι Φάιν.

 Το πτώμα αυτό, αποτέλεσε την αφορμή για την αλλαγή της κατεύθυνσης της ζωής της Μάντι.

Αρχίζει να μιλάει με τον βασικό ύποπτο της δολοφονίας, μέσω αλληλογραφίας. Όταν θεώρησε ότι έχει λαβράκι, τα βήματα της, την οδηγούν στην εφημερίδα STAR. Ήθελε να γίνει ρεπόρτερ. Αν και 37 χρόνων πίστευε ότι μπορούσε να τα καταφέρει. Ήθελε να κάνει κάτι σημαντικό. Βέβαια τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα.  Βλέπουμε την αντιμετώπιση των γυναικών τη δεκαετία του 60 στην Αμερική, την κοινωνική διαστρωμάτωση, την αντιμετώπιση των μαύρων.  Μάλιστα όταν ανακαλύπτουν και το δεύτερο πτώμα, το πτώμα μιας μαύρης κοπέλας σε ένα συντριβάνι, κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί γιατί όπως είπαν στην εφημερίδα "οι έγχρωμοι νεκροί δεν είναι σημαντικές ειδήσεις".

Με την κοπέλα όμως ασχολήθηκε η Μάντι χρησιμοποιώντας ανορθόδοξες μεθόδους. Το πτώμα είχε και όνομα Κλιο Σέργουντ ή αλλιώς η Ωραία της Λίμνης. Για την κοπέλα αυτή, το πτώμα, διαβάζουμε όλα τα στερεοτυπικά πρότυπα της εποχής. Πώς ντυνόταν, που πήγαινε και πως είχε επιλέξει να ζει. Βέβαια αυτά τα ακούμε και σήμερα.

Η συγγραφέας Λώρα Λιπμαν,  μας παρουσιάζει έναν ολόκληρο κόσμο γύρω από δύο πτώματα, την κοινωνία, την πολιτική και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.  Κάθε κεφάλαιο είναι και μία καταγραφή με  σημαντικό ή και όχι ρόλο στις δύο υποθέσεις. Αναστολές, προσπάθεια για επικράτηση, όνειρα, επιθυμίες και ματαιώσεις. 

Είναι όμως όλα όπως φαίνονται; Η συγγραφέας στις τελευταίες σελίδες κατορθώνει να ανατρέψει ένα ολόκληρο βιβλίο.  Είναι όλα θέμα οπτικής τελικά ή καταστάσεων που δεν μπορούμε να φανταστούμε γιατί ο καθένας από εμάς διαχειρίζεται και επεξεργάζεται διαφορετικά τα γεγονότα και τις καταστάσεις;

Προσωπικά, εκεί που περίμενα ότι οδεύουμε σε έναν επίλογο, ήρθε η ανατροπή που με έκανε να σταματήσω για λίγα δευτερόλεπτα και να αναλογιστώ εάν είναι παραίσθηση, πραγματικότητα, ποια άλλη εκδοχή υπάρχει;

Η γραφή της Λωρα Λιπμαν που αν είναι καταιγιστική όπως και η διαδοχή των γεγονότων καθώς και η καταγραφή των ηρώων της με όλα τα στοιχεία του χαρακτήρα τους.  Το Ωραίο μου Πτώμα είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο και όσον αφορά την υπόθεση, την δομή των ηρώων και της κοινωνίας που ήθελε η συγγραφέας να εντάξει στην ιστορία της, αλλά και όσον αφορά το παζλ της υπόθεσης του βιβλίου.

 Κατερίνα Σαμψώνα