Τα Κορδόνια
Σταρνόνε Ντομένικο
Εκδόσεις Πατάκη
Τα Κορδόνια είναι οι μονόλογοι τεσσάρων ατόμων που μοιράζονται τον τίτλο της οικογένειας. Ο πατέρας ο Άλντο, η μητέρα η Βάντα, και τα δύο τους παιδιά τον Σάντρο και την Άννα. Τα Κορδόνια.
Το βιβλίο, χωρίζεται σε άλλα τρία βιβλία και το πρώτο αρχίζει με μία πρόταση που με υποχρέωσε να την διαβάσω αρκετές φορές Είναι απλή πρόταση, αλλά όπως ξέρουμε στα απλά κρύβονται τα σπουδαία πράγματα. Και αναφέρει το εξής: Εάν εσύ το έχεις ξεχάσει αξιότιμε κύριε να σου το θυμίσω εγώ είμαι η γυναίκα σου.
Από αυτή την πρόταση καταλαβαίνεις ότι κάτι συμβαίνει. Θυμός, θλίψη και πολύ συναίσθημα χαρακτηρίζουν τη Βάντα. Ο άντρας της, Άλντο, μετά από 12 χρόνια γάμου αποφασίζει να φύγει από το σπίτι για μία άλλη γυναίκα.
Η Βάντα προσπαθεί να βρει το γιατί, γιατί η 19χρονη Λίντα είναι με τον άντρα της Άλντο, που είναι τριάντα τεσσάρων. Η Βάντα αναρωτιέται, προσπαθεί να βρει ελαφρυντικά, οργίζεται, ρίχνει το φταίξιμο πάνω της, προσπάθησε να γίνει σαν εκείνες τις γυναίκες που τραβούσαν την προσοχή του άντρα της, να γίνει κάτι παραπάνω από σύζυγος και μητέρα, όπως αναφέρει στο βιβλίο.
Ήταν βλέπετε πεπεισμένη ότι επειδή του άρεσε κάποτε, θα του αρέσει για πάντα, αλλά έκανε λάθος.
Mε τον ιδιόμορφο αυτό μονόλογο φέρνει στο προσκήνιο την καθημερινότητά τους και έχουμε ξανά απορίες, οργή, αγάπη, επιβεβαίωση, προσμονή.
Η Βάντα αναρωτιέται, αλλά εμείς οι αναγνώστες σίγουρα στο πίσω μέρος του μυαλού μας σκεφτόμαστε ότι η νεότητα, μάλλον, προπορεύεται για εκείνους που αναζητούν την αλλαγή.
Στο δεύτερο βιβλίο συναντούμε το ζευγάρι μετά από πάρα πολλά χρόνια. Ο Άλντο έχει επιστρέψει στην οικογενειακή στέγη και με την Βάντα ετοιμάζονται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, με την οικειότητα των ζευγαριών που γνωρίζονται χρόνια, μία διεκπεραιωτή οικειότητα, με τους δύο να προσέχουν μη τυχόν και ξεπεράσουν τα όριά τους, λες και εκείνος ο χωρισμός τους, που κράτησε τέσσερα χρόνια, στέγνωσε κάθε διάθεση συνδιαλλαγής. Τουλάχιστον για την Βάντα.
Γυρνώντας στο σπίτι τους από τις διακοπές, το βρίσκουν διαλυμένο, με τα πράγματα όμως αξίας να μη λείπουν. Το ίδιο βράδυ, η Βάντα πέφτει για ύπνο και ο Βάλντο κάθισε προκειμένου να καθαρίσει το σαλόνι. Τότε, βρίσκει τα γράμματα που του είχε στείλει η Βάντα την περίοδο του χωρισμού τους και εκεί ξεκινάει το βιβλίο του Άλντο.
Στο δεύτερο βιβλίο βλέπουμε την οπτική του Άντο. Για τον Άλντο, ο χωρισμός ήταν ένα διάλειμμα με την 19χρονη Λίντα. Έπρεπε όμως να το ζήσει ελεύθερος, χωρίς περιορισμούς, για αυτό και το αποκάλυψε στην Βάντα. Ήξερε όμως ότι θα επιστρέψει, ήξερε ότι όλο αυτό θα τελείωνε. Περιγράφει την απελπισία της γυναίκας του στις συναντήσεις τους. Ξανά θυμός, θλίψη, οργή. ‘Ένα μείγμα συναισθημάτων και καταστάσεων που το ένα διαδεχόταν το άλλο, όπως οι δείκτες του ρολογιού που δείχνουν τα δευτερόλεπτα. Κατέρρεε η γυναίκα του και εκείνος μας δίνει μία κοινωνικοπολιτική ανάλυση της απιστίας του.
Δεν ξέρω αν θα συμπαθήσετε τον Άλντο, ή όχι, αλλά αξίζει να διαβάσετε την ανάλυσή του. Δεν θεωρεί ότι κάνει κάτι κακό, πουθενά δεν έβλεπε το κακό ο Άλντο. Ούτε ότι έφυγε από το σπίτι, ούτε ότι εξαφανίστηκε, ούτε ότι δεν έβλεπε τα παιδιά του.
Όταν όμως όλα τελείωσαν, με την 19χρονη Λίντα μετά από τέσσερα χρόνια σχέσης να αποφασίζει ότι θέλει να συνεχίσει τη ζωή της, επέστρεψε στην Βάντα και τα παιδιά του.
Τότε, αρχίζει η μάχη της αποδοχής, χωρίς όμως να βγάζει από το μυαλό του τη Λίντα
Καταλήγουμε στο 3ο βιβλίο, όπου προσωπικά θα έδινα τον τίτλο, Η εκδίκηση δίχως ηλικία.
Στο τρίτο βιβλίο συναντούμε τα παιδιά σε μεγάλη πλέον ηλικία, τα οποία έχουν πάει στο σπίτι των γονιών τους όταν εκείνοι βρίσκονταν στις διακοπές τους, προκειμένου να το φροντίσουν όπως και τον γάτο της οικογένειας. Υπάρχει και ένας γάτος στην όλη ιστορία. Από το πουθενά ξεκίνησε η συζήτηση για το παρελθόν, για το πώς βίωσαν το χωρισμό και την επαφή με τον πατέρα τους, τη συμπεριφορά της μητέρας τους. Ήξεραν για κάποιες φωτογραφίες που είχε κρύψει ο Άλντο με τη Λίντα και λίγη ώρα αργότερα φτάνουμε στην αργοπορημένη έκρηξη για όλα όσα έχουν συμβεί. Τα παιδιά δεν παίρνουν θέση, θα το δείτε διαβάζοντας το ότι δεν παίρνουν κανενός το μέρος, μόνο το δικό τους. Έτσι λοιπόν μετά από εκείνον τον διάλογο που είχαν τα παιδιά, έχουμε την αψυχολόγητη διάλυση του καλοστημένου σκηνικού στο οποίο βρίσκονται. Έχουμε τέσσερις ανθρώπους που στην ουσία ποτέ δεν έμαθε ο ένας τον άλλον, ένα ζευγάρι που είχε πλαστή εικόνα ο σύζυγος για τη σύζυγο και αντιστρόφως. Θέλω που δεν συμβαδίζουν με την πραγματικότητα και δύο παιδιά που δεν ήξεραν ποιον και τι να διεκδικήσουν. Αυτές οι καταστάσεις και οι συνθήκες δεν ανήκουν σε καμιά δεκαετία. Έχουμε να κάνουμε με ένα ζευγάρι που αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα πολλών ζευγαριών εκεί έξω, για αυτό διαβάστε το, υπογραμμίστε και στοχαστείτε
Ακούστε εδώ
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου