Η δεσποινίς COCO και το άρωμα του έρωτα, Μισελ Μαρλι

 

Η δεσποινίς Coco και το άρωμα του έρωτα
Μισέλ Μαρλί
Μετάφραση: Λένια Μαζαράκη

Εκδόσεις Καστανιωτη

Θα πρέπει να ομολογήσω ότι έχω αδυναμία στις ωραίες μυρωδιές και κυρίως στο να ανακαλύπτω νέα και παλιά αρώματα. Στην περίοδο της καραντίνας, τις ώρες που δεν δούλευα, αναζητούσα στο ίντερνετ τα συστατικά των αρωμάτων που ήξερα ή άλλων, καινούργιων. Αποτέλεσμα; Οι άλλοι παράγγελναν ρούχα και εγώ αρώματα. Έχω απόθεμα για τα επόμενα 2 χρόνια, τουλάχιστον. Ας έρθουμε όμως στο βιβλίο. 

Η Μισέλ Μαρλί έγραψε ένα βιβλίο για την περίοδο που η Κοκό Σανέλ κυκλοφόρησε το 

CHANEL No 5. 

Ξεκινώντας, μας περιγράφει με δύο λόγια την ζωή της γνωστής σχεδιάστριας, φτάνοντας το 1919 όπου της ανακοινώνεται ο θάνατος τους μεγάλου έρωτά της Μπόι Κατέλ. Η Γκάμπριελ ή κατά κόσμο Σανέλ, από τότε μπήκε στην περιπέτεια αναζήτησής ενός μνημείου, αρώματος του έρωτα εκείνο. Μέχρι να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, διαβάζουμε τους έρωτες, που σαφώς δεν άγγιξαν εκείνον του Μπόι, που όμως τάραξαν τη ζωή της μέχρι την κυκλοφορία τους αρώματος εκείνου. Όπως εκείνον του συνθέτη Ιγκόρ Στραβίνσκι που την επανέφερε στη κοινωνική ζωή αν και παντρεμένος και εκείνος του Ντμίτρι Ρομανόφ που την οδήγησε, κυριολεκτικά στη πηγή του αρώματος που έψαχνε. Την Κοκό Σανέλ δεν την ενδιέφερε ο γάμος, αλλά ο έρωτας και η ουσιαστική αγάπη. Αυτό έψαχνε πάντα. Δίπλα της, με τα καλά και τα κακά της η φίλη η Μίσια. 

Η Σανέλ είχε μεγάλη αντίληψη σε ότι είχε να κάνει με τα προϊόντα της και την προώθησή τους. Αυτό φάνηκε και από τον τρόπο που φρόντισε να μάθει εάν το άρωμά της είχε την επιρροή που περίμενε στις γυναίκες...

Αυτό που φαίνεται ότι απασχολούσε την Κοκό ήταν η αποδοχή της από την υψηλή κοινωνία τους Παρισιού που ενώ έσπευδαν  να προμηθευτούν τις νέες δημιουργίες της, στην ουσία, στις κοινωνικές συναναστροφές τους την υποτιμούσαν.

Είχε ενδιαφέρον το βιβλίο αυτό. Η γραφή της Μισελ Μαρλί με την μετάφραση της Λένιας Μαζαράκη, κατορθώνουν να αποδώσουν στο χαρτί τον ψυχισμό της Κοκό Σανέλ καθώς και το κλίμα του Παρισιού τις πρώτες δεκαετίες του 1900.

Και το κυριότερο; Τα βιβλία που αναφέρονται σε έντονες, υπαρκτές προσωπικότητες, πάντα ελκύουν το ενδιαφέρον. 

Κατερίνα Σαμψώνα