Casa Μπιάφρα Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Casa Μπιάφρα 
Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Εκδόσεις Πατάκη 

Η περίοδος της καραντίνας, εκτός του ότι ήταν μία μεγάλη αλλαγή στην καθημερινότητα όλων μας, για άλλους ήταν μία ευκαιρία να διαβάσουν (επιτέλους ) τα βιβλία που είχαν αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη τους ή να γράψουν. Υπήρχαμε όμως και εμείς, που δεν μπορέσαμε να γυρίσουμε ούτε σελίδα, πόσο μάλλον να γράψουμε έστω και μία παράγραφο.

Το Casa Μπιάφρα με κοιτούσε από το κομοδίνο μου, πάρα πολύ καιρό, περιμένοντας υπομονετικά τη στιγμή που θα το έπαιρνα στα χέρια μου.

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης με είχε εντυπωσιάσει με τον Υπουργό της Νύχτας και ήρθε ο καιρός να με εντυπωσιάσει ακόμη περισσότερο με το Casa Μπιάφρα. Και αυτό το βιβλίο έχει να κάνει με την Θεσσαλονίκη και αυτό το βιβλίο, ασχολείται με την πολιτική, και την μεταπολεμική ιστορία.

Κάπου στα 1960, από την συνοικία Καραγάτσια και το πρώτο κοινόβιο της Θεσσαλονίκης, την Casa Μπιάφρα, ξεπηδούν φτωχοδιάβολοι τυχοδιώκτες που θα καταλήξουν να συνεργαστούν με τα ΜΜΕ της εποχής και με την πολιτική.

Το βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη δεν έχει να κάνει απλά με την ιστορική καταγραφή των γεγονότων (τα Ιουλιανά) αλλά κυρίως με τον κόσμο που τα περιβάλλουν.

Βασικός πρωταγωνιστής όλων αυτών των γεγονότων στη Θεσσαλονίκη ήταν ο  Γιάννης (Γρύπα) Βεντήρης, εκδότης της εφημερίδας «Μακεδών». Αυτός  ήταν που κινούσε τα νήματα της πολιτικής και όλα αυτά σε συνεννόηση  με τον  Ελληνοαμερικανό Τομ Πάππας, άνθρωπο των πετρελαίων. Ο Τομ Πάππας  άλλαξε τη Θεσσαλονίκη, μετατρέποντάς την σε βιομηχανική πόλη.

Όλα αυτά βέβαια, συντελούνταν με φόντο τις πολιτικές αλλαγές , τα Ιουλιανά. Έχουμε την «συμφωνία των εκδοτών» που υποστήριζαν την παράταξη του Κέντρου, με το Βήμα και Τα Νέα, την Μακεδονία και την Αθηναϊκή να υποστηρίζουν μια συμβιβαστική λύση που θα έβγαζε εκτός πρωθυπουργίας τον Γεώργιο Παπανδρέου. Μέσα σε όλους αυτούς έρχεται να προστεθεί και ο Γιάννης Βεντήρης που με την υποστήριξη του Τομ Πάππας, συμβάλλει τα μέγιστα στον πολιτικό έλεγχο.

Το βιβλίο του Σκαμπαρδώνη είναι γεμάτο, περιγραφές, προσώπων, γεγονότων, καταστάσεων, όχι μόνο ιστορικών και πολιτικών, αλλά και της καθημερινότητας στην τότε Ελλάδα. Από τι τσιγάρα κάπνιζαν άντρες και γυναίκες, από το αλκοόλ που προτιμούσαν μέχρι τα σαπούνια Ερμής. Τις νέες μουσικές που εισέβαλαν, τις παλιές που επικρατούσαν, τις σχέσεις ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες. Και όλα αυτά τα προσαρμόζει στην καταγραφή με τόσο γλαφυρό τρόπο που σε υποχρεώνει, κατά κάποιο τρόπο, να σημειώνεις και στην συνέχεια να αναζητάς.

Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης για εμένα πλέον συγκαταλέγεται στους σύγχρονους κλασικούς

Κατερίνα Σαμψώνα