Ο Εκκλησιαστής, Εκδόσεις Δώμα

Ο Εκκλησιαστής

Εκδόσεις Δώμα
Απόδοση – επίμετρο: Θάνος Σαμαρτζής

Τον Εκκλησιαστή τον διάβασα μέσα στην περίοδο του Πάσχα, σε ένα ανορθόδοξο μέρος. Περιμένοντας τη σειρά μου στη ΔΕΗ. Τρεις ώρες αναμονής, με μία ηλικιωμένη να κοιτάει επίμονα το εξώφυλλο του βιβλίου. Κάποια στιγμή και μιας και το επίμονο βλέμμα της με εμπόδιζε στο να συγκεντρωθώ γύρισα και της είπα ότι «δεν είναι αυτό που νομίζετε» «δηλαδή; Είναι καθολικό;» «όχι όχι, αλλά ίσως και να είναι» «των Εβραίων;» «ίσως ναι, αλλά ίσως και όχι». Με κοίταξε έντρομη. Σίγουρα στο μυαλό της θα με έχει κατατάξει σε κάποιο είδος αίρεσης. Ευτυχώς δεν κουβαλούσε μαζί της αγιασμό, ίσως πάλι τα 800 ευρώ που χρωστούσε κατέπνιξαν την θρησκευτική της οργή. Ίσως ναι, αλλά ίσως και όχι.



Ο Εκκλησιαστής λοιπόν, είναι ένα βιβλίο με άγνωστο συγγραφέα, χωρίς να έχουν μπορέσει ακόμη να εντοπίσουν την εποχή που γράφτηκε. Ένα βιβλίο που αφού το διαβάσεις, και αφού τελειώσεις και με το επίμετρο, το  πιάνεις ξανά  από την αρχή . Με τις σκέψεις σου πια επιβεβαιωμένες αλλά και με ερμηνείες που δεν είχες φανταστεί.

Ο Εκκλησιαστής περιλαμβάνεται στην χριστιανική Παλαιά Διαθήκη αλλά στην εβραϊκή Βίβλο. Το ανώφελο και η ματαιότητα χαρακτηρίζουν τον Εκκλησιαστή, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Μιλά, για την δημιουργία, τον Θεό που δίνει τις ανησυχίες στον κόσμο , την ματαιότητα όλων, μιας και η κατάληξη είναι  κοινή και για τον ανόητο και για τον σοφό, τον πλούσιο και τον φτωχό. Ο Θάνατος. Εκεί τελειώνουν όλα, τον θάνατο, χωρίς το ‘’μετά’’ που έχουμε συνηθίσει να ακούμε και να διαβάζουμε. Με τον θάνατο βέβαια, αγαλλιάζουν οι ζωντανοί...



Ο δίκαιος κι ο ασεβής

και ο στραβός κι ο ίσιος

κι ο βρώμικος κι ο καθαρός,

κι ο μαύρος και ο άσπρος

κι ο ευσεβής κι ο άνομος,

κι ο ειλικρινής κι ο ψεύτης,

Την ίδια μοίρα έχουν.



Τούτο είναι το κακό

σε τούτον εδώ τον κόσμο:

ιδια η μοίρα όλων.



Και του ανθρώπου η καρδιά

γέμισε με κακία

Σκέφτηκε τη ζωή του

και τού ΄ρθε μαύρη τρέλα.

και την καρδιά του έστρεψε

να βρει τους πεθαμένους


Πάντα θα υπάρχουν βιβλία που θα μας εκπλήσσουν με τα νοήματα που μπορούν να μας προσφέρουν και ο Εκκλησιαστής δίνει μία νέα οπτική. Και σε προκαλεί να τον διαβάσεις ξανά και ξανά. Για το προσωρινό, το μάταιο, το ανώφελο και το εφήμερο.

όλα για το τίποτα

γιατί το άδικο έκανε

τον σοφό να τρελαθεί

έκανε την καρδιά του

να χάσει τον ρυθμό της



Καλύτερα τα λόγια να τελειώνουν

παρά να αρχίζουν



Καλύτερη η αντοχή

παρά οι σπουδαίες σκέψεις


Δεν ξέρω αν ο Εκκλησιαστής είναι ένα θρησκευτικό βιβλίο, δεν ξέρω αν γράφτηκε από έναν ή περισσότερους, το μόνο που ξέρω είναι ότι μιλάει για την διαχρονικότητα του ανθρώπου και για την ιδέα του Θεού.



Υ.Γ.

Ανεξήγητο, αλλά γράφοντας αυτό το μικρό κείμενο, ο Wagner ήρθε και προστέθηκε ως μουσικό χαλί στις σκέψεις μου.


Κατερίνα Σαμψώνα