Είναι οι βραδιές που χορευεις με τον διάβολο

Είναι οι βραδιές που χορευεις με τον διάβολο, βράδια χαμένα στο σκοτάδι που σου ανήκει.

" Είναι εξάρτηση να χορευεις με το διάβολο" σου ψιθύριζε κάποτε και εσύ γελούσες. Αλλά είχε δίκιο. Τώρα που όλα τελείωσαν υπήρχαν βράδια που το μυαλό σου αναζητούσε εκείνη τη μέθη και χανόσουν στα μέρη που σε πήγαινε . Δεν αναζητούσες εκείνον, αλλά το μεθύσι  στο οποιο σε ειχε εθίσει.

Βγαίνουν οι μάσκες που έκρυβες καιρό. Κρυμμένες αλλά όχι ξεχασμένες. Και ήταν αρκετό ένα τηλεφώνημα του για να σου θυμίσει τις αναθυμιάσεις αυτού που κάποτε απολάμβανες χωρίς οίκτο...

Το σώμα ακολουθούσε τους δικούς του κανόνες. Δεν μιλούσες σε κανέναν, κοιτούσες  και γευόσουν. Αυτό ήταν το δικό σου παιχνίδι, οι δικοί σου όροι. Χανομαι και μ' αρέσει είχες γράψει στο τοίχο του δωματιου σου.

Δεν είχες μιλήσει σε κανέναν για τα τα βράδια που εξαφανιζόσουν στα υπόγεια και γινόσουν ένα με τους ανθρώπους που ούτε καν άκουγες τη φωνή τους.

Είχες βρει το δικό σου διάβολο εκεί , που χόρευε μόνο για σένα, που γονάτιζε μόνο για σένα, σου ανήκε και σε περίμενε καρτερικά. 

Κ.Σ.