Σου είπα, είδα και εγώ το σκοτάδι του μυαλού που
ερχόταν σαν τον ήλιο της άνοιξης, που σε βυθίζει σε μια
ραστώνη, σαν το νανουρισμα της σειρηνας. Γλυκό νανούρισμα, θανατηφόρο. Πιάσε το
χέρι μου, το αντίκρισα και εγώ το σκοτάδι αυτό και αντίσταθηκα. Πιάσε το χέρι
μου και νιώσε τη δύναμή του, κανένα σκοτάδι, κανένας φόβος δεν αξίζει το χάσιμό
μας
Κατερίνα Σαμψώνα
Κατερίνα Σαμψώνα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου