Εκδοσεις : Μίνωας
της Κατερίνας Σαμψώνα
Το βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη , Ζωή, επανεκδίδεται εννιά χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία .
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που χαρακτηρίζεται από την έντονη
θεατρικότητα των ηρώων και θέτει τον αναγνώστη ως θεατή των ανθρωπίνων
σχέσεων που ισορροπούν σε τεντωμένο σχοινί που στο τέλος κόβεται στα
δύο. Τα ερωτικά τρίγωνα αλλά και η εντονη παρουσία της τραγικής
ειρωνείας κάτω απότην φαινομενικά ήρεμη ζωή των πρωταγωνιστών
υποδεικνύουν πανηγυρικά ότι η αλήθεια πάντα υπερτερεί της υποκρισίας,
όσο οδυνηρή και είναι . Διάλογοι που πνίγουν την επιθυμία για ζωή και το
παρελθόν που ποτέ δεν ξεπεράστηκε . Μια ιστορία για το πως οι άνθρωποι
παλεύουν με τα θέλω τους , με τις απογοητεύσεις τους και τη δίψα τους
για ζωή, παραμορφωμένα από την λογική.
"Δεν νομίζω ποτέ μια γυναίκα να αγάπησε στ’ αληθινά έναν άντρα για τις σκέψεις του. Δεν είχε και ιδιαίτερες σκέψεις ο Αντρέας. Ήταν σαν να ζούσα σε μια nature morte. Όλα ήταν εκεί, ζωγραφισμένα στην εντέλεια, αλλά κάτι έλειπε. Κι αυτό που έλειπε ήταν το νόημα. Κοιταζόμασταν με τις ώρες στα μάτια, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του, τον κοίταζα, τον κοίταζα κι έβλεπα τι; Ένα απέραντο συναίσθημα, που ήταν ολόκληρο δικό μου... Το νόημα το έδινες εσύ, ύστερα. Ήσουν ο αδερφός μου τότε, ο πατέρας μου. Πάλι θα σ’ το πω, το σκέφτομαι συχνά, πώς το δέχτηκες... Πώς τη δέχτηκες αυτή τη θέση;"
Δημοσιεύτηκε στο :
http://www.postin.gr/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9/item/8250-%CE%AC%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE.html
"Δεν νομίζω ποτέ μια γυναίκα να αγάπησε στ’ αληθινά έναν άντρα για τις σκέψεις του. Δεν είχε και ιδιαίτερες σκέψεις ο Αντρέας. Ήταν σαν να ζούσα σε μια nature morte. Όλα ήταν εκεί, ζωγραφισμένα στην εντέλεια, αλλά κάτι έλειπε. Κι αυτό που έλειπε ήταν το νόημα. Κοιταζόμασταν με τις ώρες στα μάτια, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από πάνω του, τον κοίταζα, τον κοίταζα κι έβλεπα τι; Ένα απέραντο συναίσθημα, που ήταν ολόκληρο δικό μου... Το νόημα το έδινες εσύ, ύστερα. Ήσουν ο αδερφός μου τότε, ο πατέρας μου. Πάλι θα σ’ το πω, το σκέφτομαι συχνά, πώς το δέχτηκες... Πώς τη δέχτηκες αυτή τη θέση;"
Δημοσιεύτηκε στο :
http://www.postin.gr/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9/item/8250-%CE%AC%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE.html
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου