Κάθε καλοκαίρι έχει τη δική του ιστορία, έγραφε η φωτογραφία.
Άλλοτε χαμογελάς και άλλοτε κλείνεις τα μάτια σου για να
διώξεις την ανάμνηση.
Πόσες μυρωδιές σε ταξίδεψαν, άθελά σου, σε εκείνους τους
μήνες που έλεγες ότι ήσουν ο αυτός σου. "...για αυτό μου συμβαίνουν τα καλύτερα... " είχες πει. "
με
ημερομηνία λήξης / λήθης "
πρόσθεσα και με αγριοκοίταξες.
Μου θύμωσες αλλά ήξερες ότι είχα δίκιο. Πάντα, όταν όλα
τελείώνουν πριν την φθορά, είναι πιο φωτεινά. Και τα αναζητάςμε την ελπίδα ότι
θα αντέξουν στον μουντό καιρό του
χειμώνα.
Οι αναμνήσεις του καλοκαιριού όμως, κρύβονται καπου ανάμεσα
στους κόκκους της άμμους που μπερδεύεται στα δάχτυλά σου.
Κλείσε τα μάτια σου και άφησε τις αναμνήσεις να κυλήσουν
μέσα σου να μυρίσεις καρύδα και καρπούζι και που ξέρεις, ίσως ετσι νικήσεις και
την μιζέρια του χειμώνα.
Κ.Σ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου