ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΖΩΗ (Της Κατερίνας Σαμψώνα)

Οργή , μία έκρηξη που έχει φωλιάσει μέσα μας. Μια λεπτή γραμμή χωρίζει την οργή από την απογοήτευση, μια τόσο δα μικρή, διάφανη γραμμή που παραπαίει …

Μεγαλώσαμε έχοντας στο μυαλό μας λέξεις, όπως  Δημοκρατία , Ελευθερία , Αξιοκρατία και τώρα όλα αυτά έχουν καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων.

Είναι τραγικό να ξυπνάς το πρωί  και να μην ξέρεις τι θα συναντήσεις, τι θα ακούσεις βγαίνοντας από το σπίτι. Είναι θλιβερό να ξυπνάς το πρωί, έχοντας το στομάχι σου μπολιασμένο.

Αρρώστια, μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό που βιώνουμε, μία ανίατη αρρώστια , που αν είχε προληφθεί έγκαιρα θα είχε προσδόκιμο επιβίωσης.

Αλλά η επιβίωση…η επιβίωση…σέρνει τις μίζερες υπάρξεις γύρω μας…

Πόση άλλη υπομονή, πόση άλλη θλίψη…

Εγώ σας το εξομολογούμαι,  θέλω ξανά να γελάσω , όχι ειρωνικά , αλλά μέσα από την καρδιά μου. Θέλω και πάλι να γίνω εκείνος ο αυθόρμητος άνθρωπος που πείραζε όσους δυσανασχετούσαν, πονούσαν, έκλαιγαν…και να μη νιώθω τύψεις.

Κάθομαι και κοιτώ όσους μιλούν για το καλό μας, όλους εκείνους που δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο κόσμος υποφέρει.

Είναι απαράδεκτο να μην μπορούμε να γκρεμίσουμε το ΄΄ νοητό ΄΄ τείχος μέσα στο οποίο μας έχουν χτίσει. Αλλά ξέρετε τι λένε… η ύλη διαλύεται πιο εύκολα από το πνεύμα.

Αναθεώρηση , επιλογή, βούληση και πάνω από όλα ελευθερία  στη σκέψη μας…

Ψάξτε καλά , κάπου εκεί μέσα βρίσκονται , κάπου ανάμεσα στις αρτηρίες της καρδιάς που χτυπάει διαβολεμένα.

Δεν είναι δυνατόν, δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείψουμε τις ζωές μας και τον κόσμο γύρω μας.
Στο μυαλό μου , μια λέξη έχει σφηνωθεί….σαν αγκάθι που μου υπενθυμίζει ότι ζω, υπάρχω , αναπνέω και πάνω από όλα, ότι σκέφτομαι και επιθυμώ…Αντίσταση…

Αυτή είναι η λέξη. Αντίσταση… πνευματική, υλική, αντίσταση στη μιζέρια, στην περιφρόνηση και πάνω από όλα στην κοροϊδία!

Δεν είμαστε ανόητοι, ούτε τρελοί…

Αντίσταση και αγώνας για αυτό που λέγεται ζωή…

Κατερίνα Σαμψώνα